شنبه، آبان ۱۳، ۱۳۸۵

shod ze ghamat...

شد زغمت خانه سودا دلم                در طلبت رفت به هر جا دلم
از طلب گوهر پویای عشق             موج زند موج چو دریا دلم
در طلب زهد رخ ماه رو                می نگرد جانب والا دلم
روز شد و چادر شب می درد           در پی آن عیش و تماشا دلم
آه که امروز دلم را چه شد؟             دوش چه گفته است کسی با دلم؟
از دل تو در دل من نکته هاست        آه چه رهست از دل تو تا دلم
گر نکنی بر دل من رحمتی              وای دلم وای دلم وا دلم

 


thanks to my anonymous friend

2 نظرات :

ناشناس گفت...

It's my pleasure that you insert my comment in your blog:)

ناشناس گفت...

سلام :) ااا اصفهان رفته بودی؟! من الان 6-7 ماهه که اصفهان رو ندیدم...عکسهایی هم که گرفته بودی دیدم...عکسهای قشنگی بودن :) تازه هنوز همه جای اصفهان رو هم نرفتی ببینی!
آلبوم همایون شجریان و همین آهنگی که شعرش رو نوشته بودی منم خیلی دوست دارم...شعر این پستت هم فکر کنم شهرام ناظری خونده اگر درست یادم باشه...