ه. ا. سایه

هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه، از شاعران بزرگ معاصر ایران زمین است. او در ۲۹ اسفند ۱۳۰۶ در رشت متولد شد و پدرش آقاخان ابتهاج از مردان سرشناس رشت و مدتی رئیس بیمارستان پورسینای این شهر بود. ابتهاج سرپرست برنامه گل‌ها در رادیوی ایران پس از کناره گیری داوود پیرنیا، و همچنین پایه‌گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود. او بعدها از بنیان گذاران موسسه فرهنگی چاووش بود و بسیاری از اشعارش در مجموعه آلبومهای چاووش، توسط محمدرضا شجریان، به زیباترین شکل، اجرا گردید. یکی از زیباترین این شعرها، غزلی است که با آواز بیاد ماندنی شجریان، در یکی از آلبومهای چاووش (ایران ای سرای امید) جاودانه گشته است:

زمانه قرعه ی نو می زند به نام شما
خوشا شما که جهان می رود به کام شما

در این هوا چه نفس ها پر آتش است و خوش است
که بوی عود دل ماست در مشام شما

تنور سینه ی سوزان ما به یاد آرید
کز آتش دل ما پخته گشت خام شما

فروغ گهری از گنج خانه ی دل ماست
چراغ صبح که بر می دمد ز بام شما

زمان به دست شما می دهد زمام مراد
از آن که هست به دست خرد زمام شما

ز صدق آینه کردار صبح خیزان بود
که نقش طلعت خورشید یافت شام شما

همای اوج سعادت که می گریخت ز خاک
شد از امان زمین دانه چین دام شما

به زیر ران طرب زین کنید اسب مراد
که چون سمند زمین شد ستاره رام شما

به شعر «سایه» در آن بزمگاه آزادی
طرب کنید که پر نوش باد جام شما

و یک شعر زیبای دیگر از سایه:

نشود فاش كسي آنچه ميان من و توست
تــا اشــارات نــظـر نامه رسان من و توست

گـوش كن با لـب خـامـوش سخن ميـگويـم
پـاسخم گو به نگاهي كه زبان من و توست

روزگـاري شـد و كـس مـرد ره عـشق نـديـد
حالــيـا چـشم جهـاني نـگـران من و توست

گــر چـه در خلــوت راز دل مـا كـس نـرسيـد
هـمه جـا زمـزمهء عشق نهان من و توست

ايـن همـه قـصه فــردوس و تمنـاي بـهـشت
گـفتـگـويي و خـيالي ز جهـان من و توست

نـقش ما گـو ننـگارند بــه ديــبــاچـه عــقــل
هر كجا نامه عشق است نشان من و توست

سايـه ز آتـشكـده مــاسـت فــروغ مه و مهر
وه از اين آتش روشن كه به جان من و توست