درددل

اول. اواخر ژانویه 2008، بلافاصله بعد از اینکه اقامتم در کانادا تمدید شد، مدارکم رو برای اخذ ویزای برگشت، به سفارت کانادا فرستادم. میخواستم برم ایران و برای برگشت نیاز به وبزا داشتم. طبق گزارشی که از سایت کانادا پست گرفتم، چهارم فوریه مدارکم بدست سفارت کانادا رسید. علیرغم اینکه طبق آمار سایت سفارت، 90 درصد پرونده ها طی دو هفته نهایی میشه، پرونده من بعد از بیست و سه روز نهایی شد. در ایمیلی که از سفارت کانادا گرفتم، عنوان شده بود که بیست و هفتم فوریه، پرونده شما نهایی شد و پاسپورتتون (که براشون فرستاده بودم) برای شما ارسال شد. جالب اینکه قید نشده بود که ویزا بمن دادن یا نه. حالا اینش الان خیلی مهم نیست. مشکل اینه که پاسپورت من تا امروز ده روز توی راه بوده و هنوز نرسیده...

دوم. دیروز باید آخرین نتایج تحقیقاتم رو ارائه میکردم. متاسفانه بشدت اعصابم بخاطر این بلاتکلیفی شدید و نرسیدن پاسپورتم بهم ریخته بود. ارائه طولانی بود و در نهایت هم بخشی از کارهام رو بدلیل کمبود وقت قرار شد هفته بعد ارائه بدم. اما فکر کنم کل جلسه خوب بود و مثل همیشه برای خود من هم نکات بسیار آموختنی از خلال بحثها داشت. امروز شنبه س و من فرصت کمی برای تصمیم گرفتن در مورد لغو یا تعویق بلیط ایرانم دارم. بهار هم اینجا دست نیافتنی بنظر میرسه. الان هوا پانزده درجه زیر صفره (ساعت 12 ظهر شنبه) و برف و باد شدیدی میاد و هوا تقریبا تاریکه. هفته پیش فکر میکردم که امروز میرم و یه کم سوغاتی میخرم...

سوم. برنامه چهارم کافه رادیو رو گوش میکردم و بخش دوم مصاحبه با دریادادور رو. از تجربه خوندنش توی ایران در سال 2002 میگفت و احساسش هنگام اجرای زنده در حضور مادرش. در مورد خوندن اپرا به زبانهای مختلف گفت و در مورد آموختن لهجه ها و زبانهای ایرانی. در انتهای این بخش از مصاحبه، آهنگ گیلکی جینگه جان رو باصدای دریا می شنویم. آهنگی که از کارهای مرحوم آشور پوره و با صدای زیبای دریا، حال و هوای متفاوتی داره. اصل این آهنگ رو با صدای استاد آشورپور میتونید از اینجا پیاده کنید. قصه زیبایی از گلشیری، آهنگی از نامجو، شعری از ابوالفضل زرویی نصرآباد و روایاتی از گلستان سعدی، از دیگر بخشهای برنامه چهارم بودند.