باز هم ...

آنچه در برنامه دیشب مثلث شیشه ای رخ داد، فضیلت زیبای گم شده در بین ما ایرانی هاست. اینکه به اشتباهات خود اعتراف کنیم، مسئولیت آنها را به عهده بگیریم و معذرت خواهی کنیم. علیرضا زرین دست، فیلمبردار صاحب سبک ایرانی، در فیلم بوی پیراهن یوسف، بر سر مواردی با ابراهیم حاتمی کیا، کارگردان فیلم دچار اختلاف میشود و از آنجا که زرین دست، خود را به نسبت حاتمی کیا، در امور فیلم برداری صاحب نظر تر میداند، نظر کارگردان را نمیپذیرد و در نهایت، همکاری این دو در نیمه فیلم قطع میشود. علیرضا زرین دست مدتی بعد دلیل اصلی این قطع همکاری را کم تجربگی و اشتباهات خود عنوان کرد و بابت آن عذر خواهی کرد. ابراهیم حاتمی کیا نیز، ضمن احترام فراوان به جایگاه این فیلمبردار بزرگ، اظهار داشت که قطعا در صورتیکه فیلمی بسازد که شایستگی کافی برای حضور زرین دست را داشته باشد، از او درخواست همکاری خواهد کرد.

در کشوری که این روزها، تنگ نظری ها، تهمت زدن ها و فرافکنی ها به رفتار روزمره ایرانیان تبدیل شده است، دیدن و شنیدن آنچه امشب گذشت، برایم چون نسیمی خنک و مطبوع در گرمای سوزان، دلپذیر و لذتبخش بود.